آشنایی با آستر رسی ژئوسینتتیکی (پوشش رسی ژئوسینتتیکی)

مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان تحت عنوان مصالح و فرآورده های ساختمانی از منابع آزمون صلاحیت های (نظارت، اجرا) رشته عمران و صلاحیت (نظارت و اجرا) رشته معماری می باشد.

در این نوشتار به معرفی آستر رسی ژئوسینتتیکی (پوشش رسی ژئوسینتتیکی) می پردازیم.

آستر رسی ژئوسینتتیکی (پوشش رسی ژئوسینتتیکی):

آسترهای رسی ژئوسینتتیکی به عنوان زیرمجموعه ای از ژئوسینتتک های کامپوزیتی متشکل از دو لایه فوقانی و تحتانی ژئوتکستایل در برگیرنده نوعی رس (بنتونیت سدیم) می باشند.

ورق های فوقانی و تحتانی از انواع تکستایل های بافته و نبافته می باشند که به یکی از روش های کوک زنی و سوزن زنی به هم دوخته شده و لایه رسی میانی را در بر می گیرند.

کاربرد عمده آسترهیا رسی به عنوان لایه نفوذناپذیر و سدگر جریان می باشد. مقدار خاک رس میانی در حدود ۵ کیلوگریم در هر متر مربع می باشد که مقدار دقیق آن بسته به مشخصات معدن بنتونیت سدیم تعیین می شود.

بنتونیت سدیم چنانچه در مجاورت سیال قرار گیرد، متورم شده و از حالت لزج به خود می گیرد. هیدراته شدن بنتونیت سدیم در حالت محصور شده، موجب اتساع لایه رسی و ایجاد لایه با نفوذپذیری بسیار پایین می شود.

انعطاف پذیری آسترهای رسی امکان نصب این آسترها را در سطوح غیرصاف و ناهموار فراهم می آورد.

برای اجرای درزها در آسترهای رسی، استفاده از روش همپوشانی متداول است. به منظور کنترل کیفیت و ارزیابی مشخصات فنی آسترهای رسی محدوده ای از انواع آزمایش های فیزیکی، مکانیکی، هیدرولیکی و دوام تعریف شده است. که از آن جمله میتوان به آزمون های کشش عریض و کشش پوسته شدن، اندازه گیری شاخص جریان، نفوذپذیری در مقابل قلیا و آزمون های هوازدگی اشاره نمود.

آسترهای رسی ژئوسینتتیکی دارای کاربردهای وسیعی از جمله، آب بندی کانال های آبرسانی و دریاچه های مصنوعی، آب بندی سدها، ایجاد لایه نفوذپذیر محل های دفن زباله شهری و صنعتی هستند.